Kore tes Moiras (He giagia, He Menou)

Ξημερώματα του Ευαγγελισμού του 1857, ένα κρητικό καΐκι αγκυροβολεί στο απόμερο ακρογιάλι της "Κακιάς Λαγκάδας" των Κυθήρων. Ο καπετάνιος, που έχει μαζί του και τη δεκατριάχρονη κόρη του, αλλά και το πλήρωμα είναι παλικάρια κατατρεγμένα από τους Τούρκους που πηγαίνουν στην Πάργα για να περάσουν στη Μακεδονία και να ενωθούν με τον Καρατάσο που κρατάει αναμμένη τη φλόγα της επανάστασης.
Οι Κρητικοί συναντιούνται με μια παρέα νεαρών που με "αρχηγό" τον Μηνά περιμένουν να τραβήξουν την τράτα του καπεταν-Γιώργη, για να πάρουν ψάρια για τις οικογένειές τους. Μετά από ολιγόλεπτους δισταγμούς τα παλικάρια του νησιού αποδέχονται τους ξένους, τους φιλοξενούν στη φωτιά τους και τους κερνούν ό,τι καλούδια έχουν.
Όταν οι Κρητικοί ετοιμάζονται να σαλπάρουν ο καπετάνιος ζητάει από τον Μηνά να κρατήσει την κόρη του, την Κυριακούλα, στο νησί σαν ψυχοκόρη της μάννας του και όταν "μεστώσει" να την κάνει γυναίκα του.
Ένα νέο κεφάλαιο ξεκινάει στη ζωή της μικρής Κρητικοπούλας. Η τρυφερότητα και η φροντίδα του Μηνά και ο έρωτας που σιγά σιγά φουντώνει στις καρδιές τους, της δίνει δύναμη να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες: τις δουλειές των ξωμάχων και τα έθιμα της νέας πατρίδας της, να ταυτιστεί με την ιστορική εξέλιξη του τόπου μέσα στο περιβάλλον των Αγγλοκρατούμενων Επτανήσων, της ελεύθερης Ελλάδας και του ευρύτερου χώρου όπου οι Κυθήριοι, ως μετανάστες, ήταν απλωμένοι.
Γεγονότα πραγματικά και φανταστικά, πλέκουν τις λεπτομέρειες. Η εξέλιξη των Κυθήρων και του ευρύτερου χώρου προβάλλεται μέσα από κρυμμένες ή ξεχασμένες πτυχές της ιστορίας. Από ληξιαρχικά βιβλία ξεπηδούν τα πρόσωπα της ιστορίας και στιχουργήματα συμπληρώνουν το πνεύμα της πάντα φιλόμουσης κληρονομιάς μας.